Countdown to Doomsday

maandag 23 maart 2009

Ready for takeoff

Deel 2:
Na een (niet nader beschreven) dagje bij mijn lieverd werd het tijd om, met deze zelfde lieverd, mijn reis te vervolgen richting hotel Schiphol, waar ons een trippende oma en opa die, uiteraard zonder succes, poogde de trippende oma te bedaren.
Ik denk dat ze dikke vrienden kan worden met die gozer met de epileptische aanval in de trein. Afijn. Wij hebben ons tegoed gedaan aan al het lekkers dat meneer vd. Valk ons nagelaten heeft. De kamers. "We hebben een reusachtige kamer met sauna, bubbelbad en reuzebed". Aldus opa. Mijn kamer was daarentegen veel kleiner en zonder alle luxe die mijn medereizigers wel genoten. Desalnietemin had ik in mijn kamer een tv nog groter dan mijn bed. Dit is allemaal wel leuk en aardig, maar heeft als nadeel dat je de hele nacht heen en weer rent om de ondertiteling te kunnen volgen. Dit en mijn futiele pogingen deze monstertv van de muur te scheuren en onopvallend mee te nemen droegen bij aan mijn noodlanding op het bed, met welke ik de komende 8 uren in een innige omhelzing zou verkeren. De volgende morgen wachtte ons een zalig ontbijt waarna wij ons, onopvallend, met een extra, verdacht uitziend, rechthoekig pakket waar, zonder enige strafbare reden natuurlijk, een stekker achteraan sleepte, naar Schiphol begaven.
Hier aangekomen was de keuze snel gemaakt: een cola, koffie en een thee. Kijkend naar de druppeltjes op het raam wachten we nu het moment van vertrek af.