Richting noorden

Deel 1:
Voordat ik morgen vertrek naar het mooie weer, wilde ik, om duidelijke redenen, het laatste weekend spenderen bij m'n vriendin. De reis daarnaartoe verliep precies zoals je dat zou verwachten van een maatschappij zoals 'de Nederlandse Spoorwegen'. Namelijk: via Ulm en dus ruim twee uur te laat. Als eerste viel mij op dat het traject 's-Hertogenbosch - Utrecht uitblonk door het feit dat deze ook eens met vakantie wilde, wat het bovengenoemde traject dan ook deed. Geen probleem, we rijden wel even via Arnhem naar Utrecht. Bij een tussenstop in Nijmegen deed deze geel-blauwe pakezel zijn koppigheid nogmaals eer aan door ipv. datgene te doen wat je van een trein verwacht dat hij doet (rijden), juist datgene te doen wat je niet verwacht van een trein (stilstaan). In een flits schoten er vijf ferme agenten door de trein heen op zoek naar, zo scheen het, een ontsnapte crimineel. Was ik even blij daar incognito te zitten. Maargoed, Fritzl kon niet gevonden worden, dus besloten ze naar het dichtsbijzijnde cafe te gaan. Na deze, 20 minuten durende, vertraging reden we eindelijk verder naar het beloofde land. Zo ver kwam ik helaas niet, want iemand achter mij besloot op het, voor mij, meest onfortuinlijke moment een hartaanval te krijgen. Genietend van de spontaan verkregen extra aandacht besloot hij er nog een schepje bovenop te doen en dat een epileptische aanval ook best wel gepast zou zijn om mijn vertraging nog meer te rekken. Gebundeld met het intussen gratis meegeleverde fenomeen vertraging kwam ik uiteindelijk, tegen alle verwachtingen in, aan op station Purmerend Overwhere, waar mijn gastvrouw mij met wild kloppend hart op stond te wachten.