Na lang aandringen van zekere gepensioneerde medereizigers plaats ik toch maar een foto van mezelf op het vliegveld op Bali.
Niet de meest charmante, temeer omdat ik me goed beroerd voelde, maar ook omdat ik iedereen een doorn in het oog was door het warmte uitstralende effect dat ik had op de lucht om me heen.
Opa reageerde lakoniek, op de nuchtere opmerkingen van mensen dat ik me enigszins verbrand had, met de wijze woorden: "furst hie loekt laaik aa krep, nau hies tolking krep toe".
Fijn he, zulke liefhebbende grootouders?
Afijn, afgelopen 2 dagen in Melbourne waren zeer...rustgevend.
Eenmaal maakten we een uitstapje naar Mt. Dandenong. (lokale heuvel, berg voor ons)
Vanaf deze berg kon je praktisch heel Melboune zien en lekker eten hadden ze er ook. We kozen voor lokale spijzen, ik hamburger, opa hamburger, oma hamburger en Ans een bord vol nacho's met kaas, chilli en zure room. Je zou bijna heimwee gaan krijgen of niet? Vandaag hebben we voor de laatste maal boodschappen gedaan en gelijk de auto ingeruimd om uiteindelijk tt de conclusie te komen dat we nog iets in de koffer moesten stoppen die nu helemaal achterin en onderop lag. Dat noemen wij nederlanders logistiek. Ans noemt het een kansloze en vooral ordeloze bende. Rare jongens die australiers.